MOBILE

 

Pamięci Alexandra Caldera
 
 
 
 
                                                        jestem maszyną
                                                    poruszaną wiatrem
                                                i kroplami
                                            naazotowanego powietrza
                                        mam serce z blach i sprężyn
                                    płuca z papieru
                                mam głowę utkaną ze szmat
                            i styropianowe nogi
                        życie obraca się wokół
                    kolczastego drutu
                o najbliższych myślę jak o umarłych
            o żywych troszczę się
        jak o będących w raju
    albo płynących
w napowietrznym smogu
    mam brata
        jest nim strach
            na wróble
                ale on nie ma
                   duszy ani trzewi
                       nie porusza się
                           nie umie oddychać
                              a życie to przecież
                                  ruch i oddech –
                                      jestem maszyną
                                          poruszaną wiatrem
                                              poruszaną śniegiem
                                                  poruszaną promykiem
                                                      i kroplami deszczu
                                                          jestem żywą maszyną
 
 
(1991)