OGIEŃ
Pamięci Władysława Hasiora
popatrz –
ogień gra na instrumentach
niczym wirtuoz skrzypiec
kontrabasów wiolonczel
wiatr trzepocze w sztandary
napina chorągwie święte prostuje
wznosi do bladych ust sinego nieba
łyżka nóż widelec zaklaszczą w stół
portmonetka i grzebień uciekną od człowieka
buty pochowają języki zamkną usta zelówki
porzucone zawisną na sznurówkach
i tylko drzewa zawyją z tęsknoty
deszcz zagłaszcze nad ziemią
wiatr ukołysze daremne żale
kiedy czas wchłonie i strawi wszystko
ludzi konie i ptaki
wycięte z papieru z płótna z drewna
posłuchaj –
ogień gra na instrumentach
niczym maestro lutni
harf fortepianów
i tylko cisza będzie tańczyć i zawodzić
w blasku kamienia w cieniu świec
w mroku przysypanych kości
w dymie wypalonych zegarów egzystencji