RZECZ O UMIERANIU
Jeśli umierać to tylko ze śpiewem na ustach jeśli ginąć to tylko
przy werblach muzyce i tańcu albowiem to twój dzień ostatni
twoje prawdziwe święto i nikt nie zapłacze już nad tobą
nikt nie zaczeka z żałobnego konduktu a świat potoczy
się dalej łzy zapełnią doły słowa zapiszą kamienie
całuny jak sztandar wieczności staną się żaglem
dla trumny okrętu – słyszysz psy szczekają
a karawana jedzie dalej – słyszysz
to pada deszcz to szumi wiatr
a odwieczna karuzela życia
kręci się dalej
bez ciebie
(Fernwald-Albach 1992)